De VIV heeft binnen het importoverleg met de NVWA aangegeven dat het feit dat kleine omissies kunnen impliceren dat hele ladingen retour moeten, dan wel moeten worden vernietigd, zeer onwenselijk is en zeker niet passen in de beleidsuitgangspunten zoals verwoord in de Greendeal. Zeker ook wanneer (de autoriteit van) een derde Land bereid blijkt de geconstateerde omissie te corrigeren. De VIV zou dan ook graag meer ruimte zien binnen de NVWA om onnodige schade te voorkomen.
Niet alleen de VIV heeft moeite met het vernietigen of verplicht retour zenden van goede producten door bijvoorbeeld kleine administratieve fouten. Ook de andere leden binnen het AIP storen zich hieraan.
De NVWA liet in het overleg weten dat zij staat op het standpunt dat de vraag of sprake is van een kleine omissie verband houdt met het antwoord op de vraag of de herkomst van de partij glashelder is. Meer in het algemeen is de NVWA van oordeel dat deze kwestie, weging van verschillende publieke belangen, er een is voor beleid (VWS/LNV). Voor het AIP is dat zeer de vraag; dit lijkt meer op het niveau van uitvoering te liggen.
Binnen het AIP is ook gesproken over de verkregen overgangsperiode voor visserijproducten uit China waarbij vangstcertificaten door de NVWA niet gebruikt zullen worden bij de controle van de hygiënewetgeving. De VIV heeft aangegeven dat zij blij is met de getoonde bereidheid van samenwerken door de NVWA. Wel is er kritisch gereageerd op de situatie dat leveringen van vóór de introductie van de overgangsperiode niet profiteren; dit is aan de betrokken bedrijven niet uit te leggen. De NVWA geeft aan geen andere keuze te hebben en stelt dat er altijd nog de juridische weg is voor bedrijven.
Verder is binnen het AIP gesproken over de vraag wat nu precies het protocol is voor het testen van zware metalen. De vraag is of testen nu uitgevoerd moeten worden op basis van een mengmonster uit 10 eenheden, of is er zodra 1 eenheid fout is meteen een afgekeurde partij. De NVWA zal dit nagaan en erop terugkomen.
Wat betreft testen is er ook nog gevraagd welke labtesten uit derde landen nu erkend worden door de NVWA en welke niet. Betreffen dit enkel testen die een overheid in het derde land laat uitvoeren, of alleen testen die komen van een geaccrediteerd lab namens de exporteur of importeur? Of andersom? Om op deze vraag een goed antwoord te geven vraagt de NVWA om praktijkvoorbeelden. Mochten VIV-leden praktijkvoorbeelden hebben waar labtesten in twijfel worden getrokken, dan kunnen ze dit sturen naar het VIV-secretariaat voor verdere discussiedoeleinden met de NVWA.
